شعر

هی پُشتِ هم سیگار و موسیقی

تا بگذره روزهای دلگیرت

تو گریه می‌کردی و می‌خندید

عکس کسی رو میز تحریرت

دیوونگی ، تنها شدن ، مُردنْ

این‌ها کنارِ خستگی‌ت هیچ‌ه

هر نیمه شب وقتی که راه میری

تو خونه بوی مرده می‌پیچه

حس می‌کنی صد ساله بیداری

تنها دوای غصه‌هات خواب‌ه

سرگرمی‌هات سیگار و سردردَن

تنها رِفیق‌ت قرصِ اعصاب‌ه

داری فرو میری .. فرو میری

سردت شده ساحل چقد دوره

تنها شدی و گریه‌هات مثلِ

اشکِ یه ماهی زیر ساطوره

#حامد_ابراهیم‌پور